Elveda diyecek kadar cesursan, hayat seni yeni bir… merhaba ile ödüllendirir.

Zihniniz Gelecekteyken, Siz ANdasınızdır. Bu Endişenin Ta Kendisidir.

Bir anlık durumdur yaşamak. Çünkü o an, nasıl hissettiğinizi belirleyen düşünceleriniz, duygularınız, inançlarınız, hayat hikayeniz, yarattığınız egolar, zayıflıklarınız, ümidiniz, hayalleriniz, her şey.. O ana özeldir ve bir taraftan da sürekli bir değişim içerisindedir. Sizi o an, o kafada yapacak bütün hallerin, bir daha aynı şekilde gerçekleşmesi imkânsızdır. O an, bir fotoğraf karesi gibidir, sabittir. O fotoğraf karesinde görünen ve görünmeyen her şey, kayıtlıdır. Bu kare, bir olma halidir, anda kalmıştır ve artık geçmiştir. Bu var olma anlarının toplamı da yaşamın kendisidir.

Doğum ile ölüm arasında, süresi ne kadar olacağının garantisi olmayan, ancak nasıl olursa olsun, var olduğunuz bir akıştır yaşam. Anda olmayı başaramazsanız, yaşamınız, ya çok hayal kurmakla, ya da kendinizi esir almakla geçiyor olabilir.

Bir anlık durumdur yaşamak. Yaşıyorum diyebiliyorsak eğer, yaşıyoruzdur. Gerisi teferruat değil, asıl konunun ta kendisi. Çünkü evvel de dedim, nefes almak değildir yaşamak. Ölüm, yaşamın değil doğumun tersidir. Yaşamamaktır, yaşamanın zıttı? Ne yapıyorsanız, onu yapamıyor olmaktır. İçinizden gelenleri yapamıyorsanız, yaşamıyor gibi olmak da vardır.

Sevmek de bir an işidir. Öyle olmasaydı, sevmekten birden bire vazgeçmezdik. Sevgi, seviyor olduğun anların kümülatif duygusudur diyebiliriz. Sevmekten vazgeçmek ise, bir ana ait duygudur. O an tecrübe oldu mu, sevdiğin anlar bir kesintiye uğradı mı, sevgi sıfırlar. Bir reset olur orda. Sevmek biter demiyorum. Çünkü sevmek, insana ait bir yetenektir. Sevgi biter, normaldir, ama sevmenin sonu yoktur.

Sevmekten vazgeçmeyin.